Cochin, eindelijk bier en uitstoot....

Over Cochin, eindelijk bier en uitstoot

Zo broer zo zus, voor vertrek naar Cochin eerst mijn fototoestel laten pletteren op het station en in het

Hotel tijdens een misstap op de trap mijn reislaptop laten stuiteren op een marmeren vloer.

Alles doet het nog, de rand van de lens is iets verbogen maar heeft gelukkig geen invloed op de foto's

Aangekomen in Cochin na een heftige niet ongevaarlijke rit van 7 uur over de bergen in een taxi, lag de tempratuur een stuk hoger en gingen wij naar 35 o

Grote maar leuke stad. Het boeken van een hotel viel niet mee en de eerste hotels waar wij naar binnen liepen waren vol maar gelukkig, de derde had nog kamers, 6 euro een twee pers.Kamer p. nacht

‘Nee..handdoeken hebben wij niet ‘Wat is dat toch met die handdoeken in India...vandaag maar 2 stuks gekocht.

We hebben de pont genomen naar een schiereiland voor 5 euro -cent p.p. en een bezoek gebracht aan een oud Nederlands paleis, een terrasje gevonden (de eerste) en lacherig om een biertje gevraagd.

Waarop de ober op gedempte toon vroeg ‘hoe veel'?

‘Drie maal ‘ antwoordde Luud, wij keken elkaar met vragende ogen aan, drank is hier immers ‘illegaal' het is er wel maar het is moeilijk om er aan te komen.

Wij zij aan het begin van de week al ergens in een donkere onbestemde ruimte terecht gekomen 2 hoog 2 achter met alleen de aanwezigheid van mannen. Ik vroeg of het een probleem was om mee naar binnen te gaan en dat was goed.

Maar goed, komt de ober aanlopen met 3 grote donkerbruine aardewerken theemokken met oor en zagen wij het bubbelende bier vrolijk nabruisen in de mok..nou ik kan je vertellen dat het heerlijk is na 2 uur sjouwen in 35 0

Men noemt het ‘Thee, koud, zonder suiker, zonder melk '.....zo kan je bier bestellen!

Wel zachtjes praten en het ‘woord' bier niet in de mond nemen.

In dit zelfde wijkje was Luud 5 jaar geleden al eens met Hans geweest en zocht hij een klein sigaren winkeltje-fabriekje.

Het is een familie bezit van van Vader op zoon sinds 1905

Wij gingen naar binnen en er werd ons een stoel aangeboden: Ik ken jou zei de man tegen Luud

Jij was hier 5 jaar geleden ook..... Ja best zei Luud ik geloof er niets van Maar de man vertelde dat Luud toen met nog een man was en kon Hans precies omschrijven. Een wat oudere man, dat klopt Hans is een oom van ons.

Dus werd er een sigaartje gerookt en wat geklets over het succesvolle bedrijf ,Luud probeerde nog wat te onderhandelen maar dat is niet gelukt. Het is een mooi en goed bedrijf en hebben een naam hoog te houden .

Vandaag de Laundry op gehaald en kleertjes ruiken weer fris en fruitig.

Leuke Indiase zeepjes gekocht Luud 2 overhemden en 2 t- shirtjes voor de kleintjes thuis

Dat India een land is met veel vervuiling van afval en luchtverontreiniging weten wij allemaal maar om dit in het echt te ervaren is zo intens.

Wat ons in het begin opviel was het kuchen van de mensen, niet echt hoesten maar telkens zo van..ahum, kuch kleine korte hoestjes zeg maar buiten het roggelen, snuiven en gorgelen om.

Soms loopt men met een doekje voor hun mond, de punt van hun bloes of een hele arm tegen het gezicht of wat er maar voor handen is.

Na een week betrapte wij ons zelf er op dat wij dat ook gingen doen, het kuchen danJ....

En met de lange bus en auto reizen soms zonder airco, dan moeten de ramen echt open, begonnen ook wij te kuchen en onze kelen te schrapen.

Na een rit door de stad met een tuk-kruk achter 6 bussen in een file met zwarte uitstoot die optrekken remmen schakelen en weer optrekken proef ik zelfs de uitstoot op mijn tong een ietwat branderig en tintelend gevoel.

Dan leg ik ook mijn onderarm tegen mond en neus....Mijn haar begint al wat op rasta te lijken en mijn zolen van mijn voeten zijn zwart dat er na het douchen gewoon nog op zit.

Zo beginnen wij ons al aardig aan te passen aan dit mooie leuke maar oh ...zo een vervuild land

Vandaag een boottocht gemaakt door de backwaters een prachtig gebied.

Bij ons plaatsje aan de haven een bizarre gebeurtenis iets wat waarschijnlijk wereldnieuws is.

Filmploeg van de plaatselijke tv. Zender en veel politie aanwezig.

Morgen in de trein heb ik wat meer tijd om het even op te schrijven

Morgen weer op doorreis met 1overnachting om alvorens weer door te reizen naar een mooie kustplaats.

Kunnar het is een tussenstop in dit plaatsje is er verder niet veel te beleven

Een reis van 26 uur

Een reis van 26 uur..naar Kodakanai

Weg van de oostkust.

Niet rechtstreeks naar het zuiden maar via het binnenland naar de westkust is het plan geworden

In de slaaptrein sliepen Sacha en Luud boven en ik beneden

Gelukkig heb ik altijd mijn reisdekentje bij me, er lagen geen lakentjes,kussentje en dekentje bij, gewoon helemaal niets.

Rugzak als kussen gebruikt, 7 uur slapen om half 6 in de ochtend kwamen wij aan Trichiy en stapte over op de bus die ons in 4 uur naar Kodakanai bracht. Een slopende tocht van ruim 2000 m hoog de bergen in waar de temperatuur flink aan het dalen en wel tot 19 o.

Een lange slingerweg naar boven veel te smal veel te veel afgrond en veel te veel bussen als tegenliggers.

Zo moesten wij regelmatig stap voor stap een tegenligger passeren waar nog net een speld tussen kon en de passagiers van de andere bus een hand kon geven.

Het werd kouder en kouder inmiddels al 24 uur onderweg.

We hebben onderweg wat koekjes chips en aardappel curry in een bananenblad gegeten en keken uit naar een stevige maaltijd als wij boven in het berggebied waren.

Moe hongerig en er aardig doorheen het stadje bekeken en een hotel gezocht.

Het is niet veel maar maar het uitzicht is mooi. Het is hotel is gebouwd tegen een berg, entree aan de straatkant en de achter kan hing je balkon tegen de bergrots.

Wij waren van plan hier 2 nachten te blijven maar op de een of andere manier hadden wij geen klik hier..kan zijn door het grote temperatuur verschil, de lange reis die wij hadden gemaakt of omdat er geen ene moer te doen was.

Toch werd dit door mensen aanbevolen.

Oké, dus maar 1 nachtje blijven en gelijk maar voor morgen een bus boeken naar Cochin een reis van 12 uur en 2x overstappen Een sleper en een Semi sleper, dus plat en half plat.

Nou dat hadden wij dus wel gezien Hebben maar een taxi geboekt 6 uur naar Cochin, kunnen we stoppen wanneer en waar wij willen.

Tot in Cochin de westkust

Vertrek uit Trichy

Afscheid genomen van de crew van het resort ff nog wat leuke foto's gemaakt allemaal willen ze er op

Zo heeft onze resort boy mijn dekentje die ze allemaal graag wilde hebben om zijn hoofd gewikkeld en heb ik er maar een foto van gemaakt.

Kleuren staan de ze mensen zo mooi bij die donkere huid ...en de Indiers zijn knappe mensen mooi koppies en hagelwitte tanden....zie de foto's

Vandaag eerst met de bus ( 1 uur ) en de nacht-slaaptrein 8 uur naar Tiruchchirapali.....om dan weer met de bus (1uur) naar Kodaikanal en daar gaan we op zoek naar een overnachting...

De treintickets hadden Luud en Sacha een dag van te voren al geboekt, dat moet je in India wel doen de treinen zijn meeatal overgeboekt ook de nachttreinen. India ....zoveel mensen overal om je heen, geen moment van rust en 24 uur per dag gaat dit door. Een bewegende massa, het lijken wel mieren, slepen met tassen en dozen met eten, op hun hoofd, aan fietsen, karren en kinderen aan weerzijde op hun heupen omdat er geen kinderwagens zijn.

Moet toch simpel zijn deze treinreis....niet dus... en hebben wij te lang in de bus gezeten.

Wij kwamen wel bij een treinstation aan en hadden deze ook kunnen nemen. Het is dezelfde trein die hier ook stopt. Maar geen risico nemen en namen wij de trein terug het waren tot slot maar een paar stops.

Wat en ervaring Duwen duwen en nog eens duwen er probeerde zelfs iemand via de grond tussen Sacha's benen door naar binnen te komen.

Als sardientjes in een blikjes pasten wij keurig tegen en naast elkaar, geen speld tussen te krijgen. Jongens hangen uit de deuren van de denderende trein.

Wij hebben 45 minuten zo gestaan

Er waren wat stops verstreken en er kwam wat meer ruimte....zelfs een klein zitplaatsje en de riedel begon opnieuw...foto foto ....

Fam Boor en nog meer verhaaltjes

Fam Boor.

Tegenover ons in het resort huren een stel uit Zoetermeer voor een paar maanden per jaar een kamer

Hr. en mevr. Boor, hij een Nederlander en zij uit India,gekleed in ind. Kledingdracht.

Met de vraag of ze deze ook in Nederland draagt zei ze: In de zomer, in de winter een spijkerbroek met trui.

We moeten maar een keertje komen eten in Zoetermeer, ze kan nl. erg lekker koken vertelde Hans haar man. En ik kook ook Hollandse pot vertelde ze, liep naar haar resortje en kwam terug met een Unox rookworst... Zij hebben ons wat tips gegeven voor onze doorreis door Zuidindia, en het een en ander besproken over het land en de Indiërs zelf die men niet kan vertrouwen dus wees op je hoede.

Ook in het resort pas op!

De jongen van het resort kwam pas laat in de avond terug ......sorry no wine ....Het is niet makkelijk in India om drank te kopen en gaf mij netjes de 120 roepie terug....

Email en adres van de fam. Boor kan ik nergens meer vinden.....

Billen en nog meer bloot van Luud

Luud heeft tijdens onze reizen iets met plastic stoelen. Soms worden ze zo warm onder zijn billen dat de poten slap worden, gaan buigen en gaat hij langzaam onderuit.

En zoals overal in Azië hebben wij hier dus ook voor ons resort in India een zitje met plastic stoelen

Luud en Sacha zaten gezellig te keuvelen met fris gewassen haartjes en luud had zijn sarong aangedaan (een lange rok- wikkeldoek gedragen door de mannen in Indonesië, zonder onderbroek) voor het resortje van Luud.

Naast ons verbleven twee vrouwen uit Frankrijk ook zij zaten aan hun tafeltje met plastic stoelen.

Luud ging zitten ....en de stoel schoof op de een of andere manier onder hem vandaan...viel op de grond en zijn sarong gleed van zijn billen. Van schrik sprong hij snel op....en draaide zich abrupt om naar de dames en....Olalala!

Leuke dames verder, zo van onze leeftijd....Alleen steeds maar klagen over hoe niet schoon dit resort was en liever snel verder wilde reizen naar ander plaatsen met betere hotelletjes.

Zo ook weer de dag van hun vertrek klagen over de handdoeken en de scheurtjes in de lakens.

Hou op! met klagen zei Luud, waar je nu naar toe gaat krijg je niet te zien wat je hier hebt gezien en dat konden zij hartelijk beamen en regeerde met .....olalala

Tandpasta tegen de muggen!

Even bij de familie Boor op bezoek geweest. Zij zitten recht tegenover ons. Meestal stak ik over door de tuin van het resort ongeveer 6 meter, dat is een stuk korter dan omlopen via de receptie.

Vanaf het moment dat ik voor mijn neus een reuze kokosnoot hoorde vallen in het donker loop ik maar even om.

Bij de Boortjes vroeg ik waar ik een goed middel tegen de jeuk van muggenbultjes kon kopen en wat ook tevens anti mug was. Waarop hij naar een tube wees die op tafel lag.

Oh grappig, gewoon tandpasta? Vroeg ik. waarop hij niet reageerde... Terug voor ons huisje ik driftig aan de slag met mijn mini tandpastatubetje uit Nederland.

Het bleek later geen tandpasta te zijn maar een tube die er sprekend op leek.

Helemaal de weg kwijt

Later op de avond een hapje gaan eten ergens boven op een dakterras heerlijk in een koel zeeavondbriesje. Dat was een goed plekje om te eten, tevens was er internet zodat wij onze India-blogs

konden bijhouden en wat mail te lezen.

Ik zat er helemaal klaar voor, foto's bewerkt opgeslagen en boem, accu leeg..gr.

Terug naar het resort die vlakbij was om de kabel te halen....

Het was dichterbij dan ik dacht dus liep ik er gewoon voorbij...hu alles lijkt ook zo op elkaar. Dan maar terug....Kon het dus gewoon niet meer vinden en mijn tel. In het restaurantje laten liggen natuurlijk.

Nou begin ik gewoon van voor af aan .... tegen over het internetcafé beneden naast het kledingwinkeltje daar moet het smaal steegje zijn die ik in moet.

Het leek wel een soort van horror...hoor ik ineens ‘zoek je wat'...en daar staat ze, Mevr.Boor de vrouw uit India die in Zoetermeer woont en hier een paar maanden per jaar verblijft.

Ze moest hartelijk lachen

Staat ze gewoon in het internetcafeetje beneden tegenover het super smalle donkere steegje naar ons resort

Toch grappig als je elkaar kent maar dan wordt het ook weer tijd om te vertrekken!

Uit de trein gestapt in Mallaparuram

Op zoek naar busnummer 15 b

Bij een halte waar een groot aantal Indiers staan maar aangesloten en daar kwam de bus aanrijden, Luud sprong plots in de rijdende bus, Sacha er achteraan en ik was nog rustig om mij heen kijken aan waar de bus bleef.

Sas gilde nog naar Luud maar het was te laat ...weg Luud!

Kreeg een smsje.....nemen jullie maar de volgende 15 b ik wacht hier op jullie!

Maar de volgende bussen 15 b stopte niet meer reden gewoon door was. Dit was dus geen hallte maar hield gewoon stil en Luud sprong er in.

Wij moesten nog1 km met een Badjack mee op bij de halte te komen en kwamen een uurtje later aan bij Mallapuran.

Mag Luud nooit meer doen ,,,kost hem een etentje!

Aangekomen bij het hotel (hadden wij besproken in Nederland) Hotel vol...ander hotel gekregen,viel wat tegen maar je moet toch wat ...Lieve mensen, leuke 'medebewoners.

Bij het invallen van de avond met een drankje voor onze kamer plaats genomen ...kwam het hele hotel team ...de buurman..... een regiseur en ( Bollywood) acteur...Een jonge man die op zijn moter kris kras India aan het ontdekken was.Wij hadden Wiskey,Campari en Wodka bij ons en de vraag was hoe wij er aan kwamen..in India is het nl. moeilijk om aan drank te komen.Op het vliegveld! vertelde.

En iedereen schonk nog gretigeen drankje in.

Denk nou niet dat wij van die drankorgels zijn ...wij moesten 3 weken met deze flessen doen gewoon sávonds een drankje ...Maar de flessen zijn al bijna leeg

Ik heb de local boy die in het hotel werkt wat geld gegeven om ergens een fles wjn op te scharrelen die morgen mee op reis moet ,,,Ik hoop dat ik hem nog zie....

Hotel Laksi Cittage in Mallaparuram.(voor de bacpackers! 600 roep.. per nacht 2 pers.kamer

9 euro

1.00 naar bed

Vroeg op, om een beroemde tempel aan zee te zien (bij ons om de hoek)... die prachtig rood opkleurt bij zonsopgang

Met de trein naar Chennai

Deze trip hadden wij in Nederland al geboekt, dit omdat de treinen in India altijd vol zitten en 8 uur staan is toch net iets te lang...

Maar ze zijn er wel reizigers die 8 uur staan met kleine kinderen. Op hun arm aan het been geklampt of in het bagagerek. Als zo op de grond zitten worden ze vriendelijk verzocht om te gaan staan. Wij zitten met 6 man 3 naast 3 tegen overalkaar in een ruimte van 2,5 bij 2,5 meter of je wilt of niet moet je iets mee eten en het hemd wordt van je lijf gevraagd....nog steeds zijn wij de enige toeristen in de trein en je voelt je 8 uur flink bekeken. Van het Nederlandse voetbal weten ze alles en er worden namen van bekende voetballers heen en weer geslingerd. Luud niet, Luud is van de golf ...waar men allemaal in de lach schoot, dat is geen sport. Het ijs was gebroken, visite kaartjes over en weer, ja wij zaten met 'belangrijke' mensen in de trein.

Ik kreeg van een aardige meneer tegenover mij 2 oude Ind. Roepie van 1 en 2 cent die al jaren niet meer bestaan, hij had ze keurig opgevouwen in zijn portemonnee zitten en een soort van bidprentje met de Heilige geest Maria, nam deze zeer dankbaar aan stopte het in mijn tas om het mee te nemen verder op onze reis

Ja wat geef je dan terug ...mensen die hem kennen ...yep mijn leesbril met verlichting (als weggeef cadeautjes meegenomen) nou die deed het dus goed! Moest door iedereen van alle kanten

bekeken worden. Tegen over ons zat ook een jonge student net afgestudeerd. Veel mee zitten kletsen en wat info over de eerst volgende stad gegeven. Naast hem een wat ouder man heeft heel de reis niets gezegd maar bij het uitstappen ons heel hartelijk de hand schudde en ons een fijne reis wenste.

Ja na dit soort trips ben je ineens geen vreemden meer en het afscheid is dan heftig...buiten op het perron stond het gezin met de 'belangrijke man '' ons nog na te zwaaien.

Zo vliegt een treinreis voorbij....In het bezit van de Heilige Maria...

Treinreis van 8 uur 1.75 euro p.p.

Morgen foto's, .....

Bangalore Dag 1

Zaterdag 11 februari

Bangalore:

Diep in de nacht aangekomen na een lange vlucht en met een taxi naar het hotel gereden. Wij reden door donkere wijkjes waar bergen met afval op straat lag, vervallen huisjes en hotels in aanbouw waarvan je wist dat deze bouw nooit af zou komen spookachtige beelden dus. Ik wist dat in India het leven dag en nacht in beweging is, 24 uur non-stop mensen van hot naar haar,reizen op zoek naar eten en weet ik wat nog meer ...maar hier niets, totaal uitgestorven met hier en daar een koe die midden op straat was neergestreken.

Aangekomen bij het hotel stond men al op ons te wachten en werden wij naar onze kamer gebracht.'

Hotel leek uitgestorven,vroegen om een handdoek maar die waren pas de volgende middag klaar ..lagen nog bij de was.

Bed hard, kussen hard maar na een lange vlucht is alles behalve zitten al fijn.

Maar... bij het wakker worden ..... een gezellige en leuke drukte, markt voor het hotel met heerlijk vers fruit en nog meer veel koeien op straat je struikelde erover, gewoon lekker voor de ingang van het hotel gaan liggen en iedereen liep er keurig netjes omheen soms gaf men ze een aai ...De Holly Cow....prachtig!

Ik heb er weer veel te veel foto's van gemaakt maar zal jullie er niet mee lastig vallen.

En een geweldig goed restaurantje bij het hotel. Prima menu met 3 personen voor 4 euro (totaal) gegeten. Een plek dus om langer te blijven! We bleven hier 2 nachtjes. Per nacht 3,50 euro p.p

En het Hotel zat gezellig vol

Wij zaten in een klein wijkje waar weinig of geen toeristen komen. Ze zaten aan je,liepen met je mee en vroegen of je een foto van ze wilde maken

De volgende morgen kregen wij de schoongewassen handdoeken Luud 1 en wij samen ook 1, samen delen! gewoon, '1 handdoek per kamer ...ach wij hebben wel voor hetere vuren gestaan.

Volg ook broer- luud in India

http://luudpieko.reismee.nl/reisverhaal/172117/india/?utm_source=notificatiemail#reactie901407