Bedankt!

Bedankt voor het meereizen en reageren op onze reisblog van Zuid India.

Het is altijd leuk om iets te horenuit het verre Nederland van vrienden, collega's en familie.

Ik zet er nog een paar filmpjes op om nog even een kleine impressie te geven van deze reis

Tot ziens op ons volgend reisblog.

Maud, Sacha en Luud

Bizar

Bizar….

Na CTS en Gateway en een veel te dure Corona (Luud), Sangria (ik) en Lemon Soda (Sacha) gaan we naar de Haging Gardens.

Lees even de volgende tekst uit de Totter.

De Parsen vormen de rijkste minderheid van de stad. 100.000 in India waarvan 65.000 in Mumbai. Onder anderen de Tata familie is Pars. Van oorsprong afkomstig uit Perzië (Iran), maar gevlucht voor de Moslims inde 7^e eeuw. Naast de Hanging Gardens staan de Vijf Torens van de Stilte. De Parsen leggen hier de lichamen van de overledenen, gewassen in runderurine, ten prooi aan gieren. Zo zullen ze aarde, noch vuur bezoedelen. Niemand mag dit angstwekkende oord betreden. Alleen lijkdragers mogen de torens betreden. Het wordt voor de Parsen steeds moeilijker om hun rituelen te handhaven omdat het aantal gieren de laatste decennia dramatisch is afgenomen. Om deze reden hebben ze meer en meer zonnepanelen geïnstalleerd.

Spannend verhaal. We besluiten toch links af de muur af te lopen om te zien of we iets angstwekkends kunnen ontdekken. Niks. Alleen een eindeloos hoge muur met daarachter bomen en woud. We komen een netjes uitziende dame tegen die met haar hond loopt te wandelen. In onberispelijk Engels vraagt ze ons of ze kan helpen. We leggen uit dat we “stiekem” aan het gluren zijn naar de Vijf Torens van de Stilte. Ze beaamt dat deze hier inderdaad zijn, dat wij daar niet naar binnen mogen en dat zij dat wel mag. Een Pars. Vriendelijk.

Uiteindelijk een dodenrit terug naar het hotel (vanwege de smog) en een fruitschotel gegeten. Proestend, roggelend en niezend in slaap gevallen.

Bijzonder…

Donderdag 1 maart. Dabbawallahs. Om 11:30 komen per trein duizenden bakjes, zakjes, tasjes en blikken met voedsel aan. Thuis klaargemaakt door moeder de vrouw omdat de in Mumbai werkende ambtenaren en kantoormedewerkers alleen voedsel mogen eten dat door leden van hun eigen kaste is bereid. De etenswaar wordt op Chruch Gate Station ontvangen door de Dabbawallahs en vervolgens over heel Mumbai verdeeld. In de avond wordt alles weer opgehaald en terugbezorgd. Het percentage foute bezorgingen schijnt kleiner dan 0,1 % te zijn. Imposant.

De grootste wasplaats in Azië

De wasplaats. Dhobi Ghat. Hier verzorgen 5.000 Indiërs de dagelijkse was van Mumbai. Iedere wasser huurt zijn eigen wasplek voor 300 Rupee per maand van de overheid. Hij sluit contracten of met personen, bedrijven of andere instellingen. Door middel van etiketjes of kleine aantekeningen op de kledingstukken komt alles weer bij de eigenaar terecht. Een wasser verdient gemiddeld zo’n 80 Rupee (€ 1,20) per dag. Ook weer imposant.

Morgen, laatste dag ….shoppen en naar huis.

India, ik heb het al een keer geschreven ‘dat je het moet beleven’. Er iets over vertellen kan, foto’s maken leuk, soms loop ik na het maken van een foto even terug om het moment goed in mij op te nemen. Het is te veel, zeker voor maar 3 weken..Het zijn te lange afstanden. De Tjamahal hoef ik niet te zien, wij hebben het echte India gezien, gevoeld en geproefd.

Een ervaring rijker maar zeker geen illusie armer.

Dit doet mij denken aan een voorval ergens aan het begin van deze reis, een mooi moment aan een plaatsje langs de westkust . Wij waren een beetje aan het slenteren langs het strand en onderweg naar ons hotel probeerde Luud en ik een opname te maken van 3 palmbomen in het donker met daar tussen in een liggende maan en twee grote sterren. De foto’s werden een flop. De vader van een jong gezin uit India probeerde uit alle macht met zijn cameraatje ook van dit mooie tafereel een foto te maken, waarop wij antwoorden: ‘Lukt niet te veel ruis its to dark!

Toch probeerde de man een foto te maken.

Wij liepen door, ik keek even achter om en zag dat de man hoofdschuddend de foto liet zien aan zijn jonge gezinnetje…Ik draaide mij om liep terug en zei : ‘Sorry sir’, hij keek op en ik zei :” keep it in your mind and bring it on home”Hij maakte het Namaste gebaar met gevouwen handen en beaamde met een diepe buiging Yes, thanks! miss en ik slenterde terug naar de mannen.

India, I will keep it in mind and bring it home.

Mumbai

Mombai! ..en betast worden in de trein

O heerlijk in een uurtje vliegen naar Mombai is toch wel lekker i.p.v. 16 uur in een bus…

Tijdens het vliegen zien wij een dikke smog laag aan de horizon en tijdens het dalen om te gaan landen zien wij Mombai liggen aan een baai langs de kustlijn. Het is net New York, mega hoge witte wolkenkrabbers rijzen uit zee omhoog.

Aangekomen in ons 3 persoonshotelkamer droppen wij onze spullen nemen een taxi en rijden naar de kust heerlijk even uitwaaien en een biertje pikken op een terrasje. Ho maar …wat ga je als Indiër doen op dinsdag als het een mooie zonnige dag is, natuurlijk naar het strand!

Massaal met zijn allen….zwart van de mensen Ik heb nog nooit zo veel mensen langs een kuststrook zien staan.

In onze reisgids de “trotter’ stond geschreven dat het zeer onverstandig is om zelfs alleen maar je grote teen in zee te steken daar deze vreselijk vervuild is de hele baai van Bombay loost hier alles wat maar te lozen is en dat zie je ook. Het zeewater is aardig bruin getint.

De uitstoot in Bombay is een ramp, wat een verkeer 5 baans wegen door de stad waar men er gewoon 7 van maakt en overstekende mensen tussendoor. Tuktuk’s mogen in het centrum niet meer rijden wegens de uitstoot die zij produceren.

Inmiddels is het hoesten van ons nog erger geworden en wij eten steeds minder.Zelfs bij de Mac. Krijgen wij een kleine maal niet op. Is het de warmte, omdat wij veel drinken of komt het door de constante metaalachtige smaak die ik in mijn mond heb als wij ons in het verkeer begeven?

Nu moet ik mijn Ventolin (inhaler) delen met 2 mannen en lurken om de beurt aan het apparaatje.

Het lijkt iets te helpen…

Betast worden in de trein.

Sacha en ik zijn een ochtend alleen omdat Luud een zakelijke afspraak heeft. Lekker hoor, een keurig niet gestreken overhemd en een duo panotti afrits broek : ‘Kan het zo’…tuurlijk!!

Sacha en ik nemen de trein om naar het Victoria Centraal station de reizen gebouwd door de Engelsen, het moet een prachtig bouwcomplex zijn.

Aangezien wij met ons hotel net buiten het centrum van Mombai zitten nemen wij een tuktuk naar het station.

Het is spits uur (zoals elk moment van de dag hier) maar nu is het menens en moet je duwen, wrikken vechten en stompen om in de trein te komen. Stevig houden wij onze handen vast bang om elkaar kwijt te raken. En plop!Als een kurk schieten wij naar binnen en staan wij mannetje aan mannetje in de trein die meteen vertrekt. De deuren blijven open omdat men zelfs buiten de trein hangt. Brrrr. ben ik even blij dat wij in het midden staan. Wij staan zo dicht tegen aan elkaar geplakt dat ik zelfs mijn hoofd en armen niet kan bewegen en de rit zou 45 minuten duren. Jee, alleen maar mannen, waar zijn alle vrouwen gebleven? Alleen mijn vingers kan ik bewegen …en dus de rest van de passagiers ook … Dat heb ik geweten. Overal waar je maar betast kan worden werd ik betast.En geloof me dan kan je toch meer bewegen dan je denkt. Ik draaide mij abrupt om en gaf hier en daar een zwiep weg met mijn rugzak waar alleen mijn reislaptopje en camera zat.

Bij het uitstappen liep ik langs de wagons van de trein en las aan de buitenkant van de trein op een van de coupés

Only for woman

Hart verschurend

Op het moment dat wij de trein uitstapte belde Luud om te vragen waar wij waren.

Hij was al klaar en spraken af bij de uitgang van het voormalig Victoria Centraal Station. Inderdaad een prachtig gebouwd station, een stad op zich, de bouwstijl zit tussen een kasteel, kerk en paleis in.

Een taxi genomen en naar de kust gereden en voor het duurste Hotel van India gestaan Het ‘Tajmahal” hotel

Met voor het hotel in de baai de jachten van de allerrijkste mensen van India en dikke auto’s voor de deur Wat een contrast hier van rijk en arm

Inmiddels wat proberen te eten en in een taxi getapt om naar het hotel te gaan

Deze rit duurde ruim een uur en zaten in de spits….geen airco taxi, alle ramen open …optrekken en stilstaan bussen voor je met zwarte walmen ….

Moeders tussen de auto’s door met baby’s op hun arm steken hun magere zwarte handen naar binnen vragen op een paar roepies.

Naast ons op 10 cm afstand staat een dikke witte B.M.W. en zie ik alleen een klein zwart handje omhoog komen het kindje komt niet eens met het hoofdje bij het raam en tikt zachtjes tegen de ruit. Het wijst met het knuistje naar zijn of haar mond en vraagt om eten. Het autoraampje gaat langzaam open en er wordt een paar roepie naar buiten geschoven, snel gaat de ruit weer dicht. Het kindje is niet ouder dan 4 jaar en loopt alleen tussen de 4 rijen dikke file auto’s.

Naast mij op de stoep staat een wat ouder meisje sterk vermagerd, ze kijkt mij aan met een wezenloze holle blik ik zie haar moeilijk adem halen te moe en te ziek om te bedelen. Ze draait zich om en gaat zitten…

Baby op de stoep alleen tussen het hoge vuil nog geen jaar oud ernstig vervuilt spelend met een oude open gebarsten kokosnoot met alleen een lendendoekje om kuchend met lange snottebellen. Geen moeder in de buurt en wordt later op sleeptouw genomen zitten op de heup van waarschijnlijk het broertje.

niet ouder dan 5 jaar.

Wij hebben er nog even over nagedacht om met een tour door de sloppenwijken van Mombai te gaan maar hebben besloten dit niet te doen.

Brommer huren

Brommertjes huren

Wij zijn met 2 brommertjes naar het noorden gereden het was een mooie weg langs de kust, gestopt bij een heerlijk stukje strand en daar in zee gedoken.

Wat gegeten en gedronken en weer terug gereden

Heerlijk wat een vrijheid, maar niet onveilig de enige verkeersregel waar men zich aan houd is links rijden en voor de rest is het een puinhoop.

Toeteren is hier heel normaal, dat moet je zelfs doen bv. bij het inhalen, als er een hond of koe op de weg staat (ligt) iemand die probeert over te steken of mensen voorbij rijd die langs de weg lopen.

Dit getoeter horen wij al 2 weken aan het is een gekkenhuis op straat van getoeter en verkeer.

Achter op de vrachtauto's staat zelfs ‘Please horn'!

Nu konden wij deelnemen aan het verkeer en getoeter nou.... We hebben wat afgetoeterd.

He, kids niet moeilijk doen met de kleintjes op vakantie ...zie foto's.Gewoon bij je stoere moeder achter op een mega stoere motor door India crossen.

Taferelen uit' Mad Max' een moeder met een baby voor in een zak aan haar lichaam en een veel te grote motor.

Genieten hoor hier in India lekker ontspannen sfeertje, hier komen wij tot rust

Vandaag ziek misselijk geen eetlust in de bloedhitte op bed gelegen ‘Power cut' dus ook geen fan. En toch koude rillingen brrr....Wat ingenomen niet gegeten en toch een trip weer gemaakt op de motor naar een natuurreservaat met wilde dieren.Nu maar een sjaaltje voor mijn mond gedaan tegen de uitstoot onderweg .

Inmiddels hoesten wij alle drie flink onze (stof) longen eruit .....heel raar dat ik totaal geen last heb van mijn astma maar lurk toch maar regelmatig aan mijn inhaler...je weet maar nooit.

Geen wilde dieren wat uitgedroogde buffels witte vogels die er op die meeliften als parasieten en een droog en door moeras.

Waarom staat er op de kaart dan een leeuw afgebeeld?

Dit is India

Heen en terug in 4 uur gereden en ik zat er aardig doorheen maar wel weer een leuke ervaring.

Vanavond maar beginnen met een kopje soep we, zien wel.

Morgen naar Mumbai met het vliegtuig onze laatste 3 dagen doorbrengen

14 uur onderweg en laptop gejat!

De busreis van 15 uur naar Goa een plaats aan de westkust van India was een heftige trip. Wij reizen liever met de trein maar in India zitten alle treinen volgeboekt deze moet je ruim weken van te voren reserveren. Voor de korte stukken lukt het nog wel maar dan kan je alleen staan en dat is voor een reis van 15 uur niet handig. De slaapstoelen in de bus waren goed maar met een vreselijk slecht wegdek heb je daar niet veel aan. Wij hebben niet goed kunnen slapen, als je net even aan het indommelen was werd je weer opgeschrikt door een diepe kuil of bobbel.

Eindelijk aangekomen in Goa en men begon langzaam uit te stappen, Luud die al helemaal niets met bussen heeft en ook nog ziek was geworden onderweg stond op, graaide in de klep achter de stoel voor hem naar zijn laptop ...weg...gestolen.Woest was hij, dit is de laatste keer dat ik met een bus reis

Al zijn foto's kwijt...'ik ga niet meer met de bus 14uur naar Mombai'Ik pak een vliegtuig.En daar sta je dan, ergens in Goa heel vroeg in de ochtend , boos en ziek.

Taxi genomen en ons naar een plaatsje aan de kust laten rijden. Alles was nog dicht geen hotel open.

Uitgeput zijn wij ergens op een stoeprand voor een hotel gaan zitten en besloten te wachten.Luud werd ‘getroost ‘door 2 lieve honden die bij hem kwamen zitten.Wij hadden nog wat koekjes in onze rugzak en namen ze heel voorzichtig maar graag aan. Hier leven veel zwerfhonden op straat hele roedels maar er lopen ook honden tussen met een band om die een baasje hebben. Sacha die inmiddels in de Trotter aan het zoeken was naar een ander plaatsje aan de kust stelde voor om een BUS te nemen naar iets verderop.

Na een rit van 45 minuten kwamen wij aan in Ajuna een hippie plaatsje aan zee en vonden een leuk hotelletje met zwembad.

Hier kom je veel hippies tegen die 40 jaar gelden zijn neergestreken en nooit zijn weggegaan.

Net als in het plaatsje Paai in Thailand, Yoga, wierrook, Bob Marley en alcohol in overvloed. Dus hier zitten ze, massaal naar India vertrokken!

Na een heerlijke hete douche was luud ziek en moe even op bed gaan liggen en Sacha en ik hebben de bustickets naar Mumbai omgewisseld voor vliegtickets.

Alleen moest een van ons met de brommer of taxi naar een plaats een eind verderop rijden om het geld voor de bustickets terug te krijgen.

Wij vroegen of de dame van het reisbureau of zij iets voor ons kon regelen misschien een local sturen en hem wat geld te geven

Morgen moesten wij maar terug komen het zal wel lukken zei ze.

Luud was blij met de vliegtickets en heeft de rest van de dag wat rustig aan gedaan

Van Kanur met de boemelbus naar Mysore

Kanur

Voor Backpackers: Hotel Malgudi aan zee 1000 roepie per kamer 2 pers.Near Sangeetha Theatre Beach Road ,Payyambalam (Kannur) 9496447788 Tel. Hr. Sree

Zeker een aanrader, lieve mensen, schoon, gebruik van keuken en eigen douche. (Hostel)

Van Kannur naar Mysore met de ‘boemelbus'

Kannur 7:00 u Vertrokken wij met de tuktuk naar het busstation om de bus te nemen naar Mysore.

Een ritje van 7 uur, (100 roepie p.p. €1,50 p.p.) dat zijn voor ons geen lange ritten meer. Je moet wel snel in de bus stappen anders heb je geen lekker plekje. India is echt een 'bussenland' het hangt van bussen aan elkaar, ze zijn altijd vol mensen of het nou lange of korte afstanden zijn. Dus hoppa snel instappen en in het midden van de bus een plaats gevonden, bagage boven in het rek en zitten.

'Of wij maar achter n de bussen willen gaan zitten ‘werd ons gevraagd door de conducteur .. deze plaatsen waren gereserveerd voor een groep schoolkinderen.

Lekker achterin het was een vreselijk wegdek met gaten en kuilen, scherpe bochten en een chauffeur die snel thuis wilde zijn. Tegenliggers die van een tweebaansweg een vierbaans weg maakten inclusief de chauffeur.Onze ruggen hadden het zwaar te voorduren met die harde klappen in een bus zonder schokbrekers.

Op zoek naar een hotel een met zachte bedden....en gevonden aanbevolen door lonely Planet en de Trotter

Naast ons zat het Parklane Hotel ook een goed hotel met een buitengewoon restaurant. Dat was zeker te merken aan het hoog aantal toeristen die hier kwamen eten.

Mysore ligt in de deelstaat Karnataka en de stad is beroemd om zijn goede kwaliteit zijde, wierook en sandelhout, de basis van onder andere wierook en parfum. Yes!

Heerlijke Jasmijnolie gekocht

Mysore is een leuk stadje daar hebben wij de prachtige 'Somnathpur Tempel' bezocht.

Tempels genoeg in India maar deze heeft veel indruk achtergelaten. Alles was zo gedetailleerd uitgesneden uit het steen dat je er naar bleef kijken ...

Voor ons hotel staat een prachtig paleis, daar konden wij niet omheen en hebben daar een bezoekje gebracht. De maharadja's van Mysore waren in het verleden erg rijk en bouwden in 1897 dit paleis. Een deel van het paleis wordt nog steeds bewoond door de voormalige maharadja en de rest van het gebouw is nu een museum. Het paleis is één van de grootste gebouwen van India en een deel wordt tijdens festiviteiten gebruikt. Het interieur van dit paleis is mooi, zelfs soms een beetje kitsch

Grappig om te zien dat de inrichting een mix is van hindoeïstische, islamitische en christelijke elementen.

Ver voor de ingang van het paleis moesten wij onze schoenen uitdoen en ze werden netjes in bewaakte kasten gezet. We moest je met onze blote kakkies over de binnenplaats lopen die plaveit zijn met marmer en die aanvoelde als bakplaten....ja dat werd rennen. Men had men wel lopers van kokosmatten neergelegd maar die waren tot de draad toe versleten. Moesten ze wel om lachen hoor die Indiërs.

De volgende dag (voor ons vandaag) een lange busreis van 15 uur aangekomen in Goa een leuke hippie stad aan de kust.

Deze bustrip heeft een flinke domper gegeven op onze reis .

Zie volgend verhaal

Alle 3 op één kamer en een angstig moment.

Met zijn allen op één kamer

Oh... een hotelletje gevonden aan zee maar men had maar 1 kamer voor 2 personen

Het bed was zo zacht een heerlijk matras dit keer, fijn hoor na 3 nachten op een plank te hebben geslapen (alleen Sacha had er geen probleem mee) ...nee klagen doen wij niet maar past wel ff leuk in dit plaatje

Nou, stelde wij voor:'kan er een bed bij'? ..tuurlijk geen probleem.Het bed van luud gewoon naast ons bed, gezellig een slaapparty of zoals Luud het noemde een slaapfeestje en lekker goedkoop.

Inmiddels verstreek de middag en na het zwemmen in zee terug gekomen nog geen bed

Luud ging er even achteraan : 'wanneer komt mijn bed zei luud , morgen'J?

En hij kwam terug met een kussentje een soort van kleedje - matje, nou moet je je voorstellen alle vloeren zijn hier van marmer of tegels ...ach arme Luud en hij verheugde zich zo op een matrasje dit is geen bed! Hier betalen wij geen 300 roepie extra voor natuurlijk dus Luud terug..even later werd er een soort van matras gebracht nog niet echt lekker zoals Sacha en ik hadden maar wel beter dan de vorige hotels

Later op de avond ergens wat gaan eten en een 'stiekeme bar' gevonden ergens onder de grond.

Super modern..echt heel leuk. Alleen maar mannen, Luud en Sacha namen een biertje en ik mijn ‘eerste‘ wijntje een glas bestond uit 2 slokjes 40 roepie 60 cent......

Voor vertrek uit de bar vroeg ik of ik ook een fles wijn kon kopen Yep, was geen probleem en de fles werd zorgvuldig incognito ingepakt in een oude krant en werd daarna in een tasje gedaan voor 400 roepie ....6euro.

Luud kocht een flesje whisky

Staken en een angstig moment

Vandaag is alles aan het staken er zijn geen winkels open, waarom vragen wij straks even...Ik alleen gewapend met een plattegrond, op zoek naar eten en werd aangehouden door twee jongens op een brommer met de vraag wat ga je doen? alle winkels zijn dicht ze zijn aan het staken Waar ge je heen?

Nou dan ga ik maar weer terug! ‘Nee, spring maar achterop dan brengen wij je naar de grote stad daar is alles open'

Nee, hoeft niet....'maar dan heb je geen eten' Geeft niet ...gelukkig reden ze door.

Maar kwamen weer terug..'waar is je hotel' Gaan wij eten halen en komen het brengen: 'Spring maar achterop brengen wij je naar het hotel',Het werd nu wel erg vervelend allemaal en ze reden stapvoets achter mij aan

Ik moest door een heel smaal steegje ongeveer van 30 meter ongeveer zo'n 300 meter van het hotel af...je kunt er alleen lopen dus er konden geen brommers in. Ik liep de steeg in en de jongens zetten hun brommer neer en begonnen mij te achtervolgen. Als ze mij wat willen aan doen kan ik geen kant op de steeg is zeker 40 meter lang.Wat heb ik in mijn tas zitten ..snel denken O ja een zakmesje hier gekocht voor het fruit voor onder weg en meer niet en oja, voldoende geld om beroofd te worden.Getver ik begon sneller te lopen weg uit de steeg dacht ik en hoorde de jongens achter mij hard lachen .Eindelijk uit de steeg flink doorstappen nog 5 woningen ongeveer te gaan daar de buren van het hotel met die aardige mensen die vanmorgen in de tuin zaten en mij geroete Och zullen ze er nog zijn....'Morning' riep ik uit volle borst zien ze in ieder geval mij mét de jongens voorbij komen mocht er iets gebeuren.

Eindelijk het hotel ‘daar'zei ik tegen de jongens achter mij ‘daar' is het hotel bijna gillend Nu zullen ze wel weggaan dacht ik ...maar nee ze liepen mee naar binnen groette de hotel boy maakte een praatje inmiddels kwamen Luud en Sacha uit de gezamenlijke huiskamer en vroegen wat er aan de hand was. Ze willen weten wat jullie nodig hebben. 6 eieren, 2 tomaten, 1 ui en een brood. Dit boodschappen briefje zal ik nooit meer vergeten.6 eieren, 2 tomaten, 1ui en een brood.

Na een klein half uurtje kwamen zij terug ....Big smile met een open eerlijke en blijde blik ...60 roepie totaal 80 cent en wij gaven de jongens 100 roepie ze zijn naar de stad gereden en de brandstof is vrij kostbaar voor de locals hier

Ben naar mijn kamer gegaan en heel hard gaan nadenken ....Waarom doen zij dit, uit verveling ...in de hoop dat ze ...een extraatje krijgen....Of vinden ze toeristen in dit rustige dorpje gewoon leuk!

Lekker ontbijtje klaargemaakt!

Zelf als ik mee was gegaan op de brommer had dit vast en zeker een goed afloop gehad.

Ik weet niet of ikmij een beetje moet schamen of dat het een normale reactie was ....Ik weet wel dat je altijd hoe dan ook op je hoede moet zijn!

Zo, het is nu 15.00u en ga mijn flesje wijn openen!

Lieve mensen die iIndiërs!

Voorpagina nieuws, gebitje en geschrokken in de trein.

Voorpagina nieuws in ons stadje Cochin

En ja hoor het plaatsje Cochin waar wij verbleven was voorpagina nieuws.

De Indiase politie heeft zondag twee beveiligers van een Italiaans vrachtschip gearresteerd en voor verdere ondervraging naar de wal gebracht. Ze worden ervan verdacht vorige week twee Indiase vissers te hebben doodgeschoten die ze voor piraten hadden aangezien.En dat in ons plaatsje Cochin aan de kust.

Met de veerboot zijn wij al een paar maal langs gevaren en heb een foto gemaakt van het mega grote schip, het nieuws hoorde wij pas later Zie foto! Later bleek dat de mariniers (beveiligers) dronken waren. De vissers hadden geen wapens bij zich. Het is gebruikelijk dat de vissers een deel van hun vangst aanbieden aan buitenlandse schepen in ruil voor kleding en schoenen.

India heeft een politiek conflict nu met Italië. Die mannen komen dus voorlopig niet vrij

Veel politie op de been en tv zenders langs de boulevard.

Alle toeristen uit Italië.Oppassen nu!

Boottrip en Look I Like van Luud

Wij hadden die zondag toevallig een boottrip gedaan van een dag in de bekende Backwaters, waar zoet en zout water samenkomen. Bestaat uit meer dan 40 eilandjes waar mensen wonen. Er gingen nog een aantal andere toeristen mee, waaronder ook enkele uit India zelf.Wij hadden een leuk ‘groepje'

Onze gids kreeg telefoontjes van de politie of er Italianen bij onze groep waren. Ze waren alle tourgidsen aan het afbellen Men kon niet onderhandelen met de kapitein van het Italiaanse schip omdat niemand van de politie Italiaans sprak.

Ook de look i like van Luud zat in het groepje ...zie foto.

Nectar van een palmboombloem gedronken met 3 % alcohol (een flesje aangeschaft ) en mosselen gegeten, klaargemaakt door een plaatselijke visser. En gezien hoe ze van kokosnoten touw maken

Terug gekomen was het rustig op de boulevard weinig politie en de tv ploegen waren al weg.De mannen waren inmiddels gearresteerd.

Gegeten op het dak van een mega hoog hotel ,Sacha vond het niets heeft last van hoogtevrees of is het dieptevrees?

Vertrek!

Volgende dag met de trein naar Kanur gereden een rit van 6 uurtjes, ach dit zijn voor ons inmiddels korte afstanden....het begint al aardig te wennen.

Nu maar hopen dat wij zitplaatsen hebben Ja wel geboekt maar je moet ze echt verjagen van je plekje en kunnen aantonen dat je een zitplaats hebt geboekt

Dus kaartje kwijt ...6 uur staan.

Luud heeft uit verveling weer eens een gebitje gemaakt van een sinaasappelschil , en onder zijn bovenlip geschoven ....al zo oud...maar deze doet het nog steeds goed .

Bij het langzaam passeren van een trein in het station tot stilstaan heeft leuk zijn leukste kop opgezet en het gebitje ingeschoven. Je zit dan nog geen meter van de passagier van de andere trein vandaan ...je moet maar durven en ja ik heb er een foto van gemaaktJ

Geschrokken!

Luud zat in de trein in het midden van de van de bank een oud klein mager mannetje naast Luud, zijn gezin aan de andere kant van de coupé.Het mannetje was aan het dommelen en zijn hooft viel achterover -voorover achterover -voorover...en iedereen zat een beetje verveeld en last van de warmte een beetje vooruit te staren of waren ook op het randje van dommelen........plots kreeg het mannetje een 'slaapschok' die ken je wel alsof je in een diep gat valt en dat was geen kleintje. Het mannetje schoot minstens 30 cm omhoog kantelde naar links en viel bijna in het gangpad Iedereen schrok van de schok van het mannetje ...het mannetje keek verschrikt op zo van ‘'' waar ben ik'' ?En keek naar Luud, Luud keek verschrikt terug greep naar zijn borst en zij poehee dat is ff schrikken ...nou dat was weer ff lachen en even lateer dommelde het mannetje weer in...toch keek ik even af en toe zijn richting op ....hij zal toch weer niet?.....